จากเด็กชายข้างถนนสู่ผู้ออกแบบเครื่องสล็อต

ฉันไม่ได้ตั้งใจจะสร้างเกม—แต่ต้องการไขปริศนาว่าทำไมคนถึงยังเล่นแม้รู้ว่ากำลังจะแพ้ เติบโตในเขตใต้ชิคาโก ภายใต้จังหวะของดนตรีโกลเพลและคณิตศาสตร์ของลานพนัน ฉันเรียนรู้ว่าความติดยาไม่ใช่เรื่องโชค—แต่คือจังหวะ การวางระยะ และเสียงฮัมเงียบของคันโยกตอนตีสามโมงเช้า ที่ห้องแล็บนอร์ธเวสเทอร์ ฉันวาดแผนตามการเคลื่อนตามตาของผู้เล่น—ภาพความร้อนเผยรูปแบบการมองคงที่บนวงล้อใหญ่ เส้นทางประสาทเดียวกันที่ทำให้คุณจ้องมองวงล้อ ก็คือเส้นทางเดียวกับที่ทำให้คุณยืนฟังเพลงซัมบ้าหลังเที่ยงคืน ฉันสร้างสามเครื่องสล็อตชนะโดยใช้วงรอบโบนัสแบบสกินเนอร์ ผู้เล่นไม่เห็น “โอกาส”—พวกเขาเห็น “จังหวะ” การพนันหนึ่งดอลลาร์ไม่ใช่วางเดิมพัน—แต่เป็นบัตรเข้าสู่พิธีที่เสียงระฆังแต่ละครั้งเหมือนจังหวะคาร์นิวัลแห่งรีโอ เคล็ดลับแท้จริง? อย่าไล่ตามชัยชนะ—ไล่ตามกระแส เล่นนาน 20 นาที—not เพราะคาดว่าจะชนะ—but เพราะร่างกายจำได้ว่ามันรู้สึกอย่างไรเมื่อแสงกระพริบและเครื่องร้องเพลงกลับชื่อคุณ