เมื่อการเดิมพันฟรีกลายเป็นพิธีแห่งจิตวิญ

ผมเคยคิดว่าชัยชนะคือเรื่องโอกาส—จนกระทั่งเข้าใจว่ามันคือเรื่องของความเงียบ ในอพาร์ตเมนต์เล็กๆ ย่านเวสต์ลอนดอน ผมเปิดสนามไก่ตอนตีสอง ไม่เพื่อผลกำไร แต่เพื่อความมีอยู่ แสงสว่างระยิบเหมือนฝุ่นทองบนถนนเปียนา—ทุกการหมุนคือจังหวะ ไม่มีใครปรบแขน เพียงผม กับหูฟฟ์ และมองขนไก่ร่วงหล่น กฎไม่อยู่ในอัลกอริธึม—แต่อยู่ในลมหายใจของผม เริ่มต้นด้วยการเดิมพัน 10 บาท—not เพราะหวังจะชนะ—แต่เพราะอยากสัมผัสบางอย่างแท้จริง ‘การเดิมพันทอง’ ไม่ใช่โบนัส—แต่เป็นคำเชื้อเชิญให้หยุดและฟัง ผมพบผู้อื่นในชุมชนที่โพสต์ภาพหน้าจอพร้อมน้ำตา—they พูดถึงความรู้สึก เมื่อพวกเขาจากไปจากความสูญเสีย นี่ไม่ใช่วิดีโอเกม—นี่คือพิธี ทุกการหมุนคือขั้นซัมบาในความมืด darkness ทุกข้อจำกัดคือขอบเขตที่คุณกำหนดสำหรับจิตวิญ—not เงินของคุณ ผมเลิกตามหาชัยชนะ แล้วหนึ่งคืน—ผมชนะ 800 บาท โดยไม่ต้องการอะไรเพิ่ม ชัยชนะไม่อยู่ในการจ่าย—in ความเงียบหลังจากนั้น