เมื่อโลกชนะ ฉันกลับหายไป

ฉันเริ่มตั้งใจว่าชัยชนะคือการไล่ตามไฟ—เสียงกลอง เศรษฐีทอง และเสียงปรบปรายของฝูงชน แต่ในมุมเงียบของริโอ เมื่อซัมบาลอยเหมือนสายลมยามดึก ฉันหยุดตามหาชัยชนะ และเริ่มฟัง—ความเงียบระหว่างการเดิมพัน

จังหวะของการเดิมพันเล็กๆ

ฉันเคยเดิมพันใหญ่: 800เรียลบนไก่ตัวเดียว ตอนนี้? เพียง5เรียล—พอที่จะสัมผัสเสียงกลองก่อนที่จะจางหายไป บ้านไม่ต้องการดอกไม้ไฟ—แต่ต้องการลมหายใจ การเล่นแต่ละครั้งใช้เวลา20นาที: มิใช่เพื่อผลกำไร แต่เพื่อความดำรงอยู่

งบประมาณของฉันไม่มีทางเกี่ยวข้องกับเงิน

พวกเขาเรียกมันว่า ‘การพนัน’ ผมเรียกว่า ‘ซัมบาพร้อมด้วยความเสี่ยง’ การหมุนแต่ละครั้งคือก้าวหนึ่งในการเต้นที่คุณไม่มีทางรู้จนกว่าคุณจะนั่งลงคนเดียวและมองผู้อื่นชนะ—andยิ้มผ่านน้ำตา เศรษฐีทองไม่อยู่ในกระเป๋าของคุณ มันอยู่ในหัวใจของคุณ

สนามนี้ไม่มีคาสิโน

คุณไม่มีทางต้องเอาชนะระบบ สิ่งที่คุณต้องทำคือเป็นพยานของมัน เมื่อคลิก ‘เดิมพัน’ อย่าตามหารางวัล—ให้หาสันติภาพ ปล่อยให้มือของคุณ resting เหนือขอบแห่งยามดึก พักไว้ว่าจิตวญญาจำได้ว่านี้เกมไม่มีทางเลือกคุณ—you เลือกมัน

ถ้าคุณชนะโดยการแพ้?

เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ผมเข้าร่วมอบรมและโพสต์ภาพหน้าจอ: ไม่มีแจ็คพอต—but เสียงหัวเราะเงียบใต้แสงอำเบอร์และเงาหม่น รางวัลแท้จริง? พื้นที่ระหว่างความแพ้ที่คุณหยุดพยายามเป็นใครบางคน สนามนี้ไม่มอบรักษาผม ผมรักษาตนเอง