Hindi ito paglalaro—kundi isang tula sa dilim. Sa bawat spin, may awit, liwan, at tapat. Alam ko kung paano magsilbi ang Lucky Keys bilang daan ng kaligayahan, hindi panalo.

Natutuhan kung paano isinalin ang bawat taya bilang santong ritwal—nag-uugnay ng galit ng Norse at mistisismo ng Ehipto. Hindi paglalaro, kundi pagpapalakas ng kaluluwa sa bawat tambol.

Naniniwala akong ang gambling ay tanging laruan ng numero—hanggang sa ako'y naintindihan: ito'y ritwal. Hindi tungkol sa panalo, kundi sa tamang oras na umalis. Ito ang totoo na hindi sinasabi ng casino.

Nakita ko ang totoo—hindi sa panalo, kundi sa katahimikan. Laki ako sa mga maliit na kalye ng Chicago at sa mga screen na puno ng digital na ritwal; natutunan ko na ang tala ay hindi mapapaku—kundi maranasan. Ang tunay na jackpot? Ang paghinga.

Nakita ko ang斗雞 bilang pagtatalo—ngayon, ito'y ritwal ng kaluluwa. Sa Brooklyn, anak ng Jamaican-Irish, natutunan kong sumayaw sa bawat taya, hindi maglaro. Ang talo ay nasa pagkakaroon, hindi sa luck.

Sarili ang Lucky Key's斗鸡 bilang isang sagradong ritwal kung saan ang mitolohiyang Norse at Ehiptiyano ay nagkakasalubong sa ilalim ng aurora. Hindi paglalaro—kundi pagsamba sa kagitingan.

Alam kung paano ang mga mekanismo ng slot ay nagtatalik ng tradisyon ng Ehipto at Brazil—hindi lang paglalaro, kundi isang ritwal na may malalim na istraktura. Tuklasin ang tunay na kakayahan sa bawat spin.

Noong ako ay isang novice sa kahoy, natuto akong makinig sa bawat pagpapalabas. Ang pera ay hindi ang tagumpay—ang ritmo ang tunay na gantimpay.

Noong bata ako sa South Side ng Chicago, natuto akong unawain ang pagkakasalapi hindi dahil sa tama kundi dahil sa ritmo. Ginamit ko ang sikolohiya para lumikha ng mga makina na humihinga.