Nakalimot Ako Sa Digital

H1: Isinip ko noon na ang panalo ay kapangyarihan—kung sasabihin mo lang, magiging diyos ka. Pero matapos maraming gabi kong pinagmumulan ang mga manlalaro sa screen, naintindihan ko: wala talaga nanalo. Tanging nagkawalan tayo.

H2: Hindi totoo ang arena—pero narito ang damdamin. Ang mga laro ay isinulat ng mitolohiya: ang kidlat ni Zeus bilang bayad, at lyre ni Apollo bilang timer. Ngunit sa ilalim ng glitter ay may tahimik—isang malayong kaluluwa na pumipili sa katahimikan laban sa ingay.

H3: Bawat taya ay dasal sa tahimik. Tanda ko na nakaupo ako nang mag-isa sa mesa ng kusina noong tag-lamig, nakatingin sa slot na tumatalon ng 27 minuto nang walang panalo. Walang chime. Walang kidlat. Tanging liwan sa salamin. Isinip kong nasira—ngunit naintindihan ko: hindi ito tungkol sa odds. Ito ay tungkol sa ritmo. Hindi iniisip ng makina kung sino nanalo—kundi kung sino pa rito nang tumigil.